Gedicht 3 'A poison tree'

I was angry with my friend:
I told my wrath, my wrath did end.
I was angry with my foe:
I told it not, my wrath did grow.

And I watered it in fears
Night and morning with my tears,
And I sunned it with smiles
And with soft deceitful wiles.

And it grew both day and night,
Till it bore an apple bright,
And my foe beheld it shine,
And he knew that it was mine -

And into my garden stole
When the night had veiled the pole;
In the morning, glad, I see
My foe outstretched beneath the tree

Bespreking: In dit gedicht wordt er verteld over dat je twee dingen kunt doen met je woede. Je kunt volgens de dichter erover praten, of je houdt het voor je. Wanneer je er over praat zul je merken dat de woede snel weg trekt. Wanneer je er echter niet over praat maar alles voor je houdt, zal de woede alleen maar toenemen en zou dit misschien ernstige gevolgen kunnen hebben. De opeenkropping van woede wordt in het gedicht vergeleken met een groeiende boom. Wanneer de gehate persoon vervolgens een giftige appel van de boom eet, sterft hij. Dit is dan misschien weer te vergelijken met een vijand die de voor de druppel zorgt die de emmer doet laten overlopen, en hier de gevolgen van zal ondervinden. De giftige boom, zoals het gedicht getiteld is, verwijst naar de vergelijking die wordt gemaakt tussen de opeenhoping van haat en de gevolgen daarvan anderzijds, en de groei van de boom en het eten hiervan anderzijds. Het gedicht kom waarschijnlijk uit de Romantic Age aangezien er een bepaald onderwerp, gevoelens, met de natuur wordt vergeleken.

Beoordeling: Weer een vergelijking die eigenlijk voor iedereen geld. Ik denk dat de meeste mensen zich wel kunnen vinden in de wijze gedachte dat je over je problemen moet praten, die aan de hand van dit gedicht duidelijk wordt uitgelegd. Je moet je gevoelens uiten, iets wat dus ook dichters veel doen. Een duidelijk gedicht met een goede les.

Door: William Blake
Bron: http://quotations.about.com/