Korte samenvatting: Iemand wordt constant door een man achtervolgd die hem op zijn hoofd slaat met een paraplu. Hij heeft besloten om er iets over te schrijven. Het begon allemaal vijf jaar terug. Toen de ik persoon op een bankje in het park zat. Een man begon plotseling op zijn hoofd te slaan met zijn paraplu en is sindsdien niet meer gestopt. Terugslaan, dreigementen, wegrennen, niets heeft geholpen, de man met de paraplu was hem steeds te snel af. Hij sloeg helemaal niet hard, maar het was gewoon vervelend. Ondanks dat hij steeds door mensen wordt uitgelachen en nagekeken, beseft de ik persoon steeds meer dat hij niet zonder de man met zijn paraplu kan. Hij is na vijf jaar zo gewend geraakt aan het feit dat hij op zijn hoofd wordt getikt, dat hij waarschijnlijk niet eens meer in slaap kan vallen zonder de man met de paraplu. Zichzelf of de man met de paraplu ombrengen is geen optie. Het idee dat een van beide komt te overleiden maakt hem eerder bang: hoe moet hij in slaap komen zonder het zachte getik van de paraplu?
Titel: De titel verwijst naar de beschreven gebeurtenissen in het verhaal. Het is op het eerste gezicht een grappige titel die je aanspoort om het verhaal te gaan lezen. De titel zelf heeft verder geen diepere betekenis.
Plot: Staat in de bovenstaande Korte samenvatting zwart gemankeerd.
Personages: De twee belangrijkste personages in het verhaal zijn de ik persoon en de man met de paraplu, wiens namen niet worden genoemd. Het zijn beide flat characters omdat je niet veel van ze te weten komt. Ondanks dat de gebeurtenissen door de ik figuur worden verteld kom je vrijwel weinig over hem te weten behalve dat hij het irritant vind om met een paraplu geslagen te worden, en beseft dat hij er misschien niet vanaf wil komen. De man met de paraplu wordt kort aan de hand van de discursvive method beschreven, met daarbij het feit dat hij al vijf jaar lang dezelfde persoon achtervolg om het te slaan met zijn paraplu.
Omgeving: Van de omgeving in het verhaal wordt vrijwel niets beschreven en heeft daarom maar een beperkte rol in het verhaal. De omgeving wordt vaak aangegeven met slechts een naam zoals park, bus, thuis enzovoorts.
Vertelsituatie: Het verhaal wordt gepresenteerd aan de hand van de ik vertelsituatie. De gebeurtenissen worden in een terugblik verteld door de ogen van de ik persoon. Dit kan ervoor hebben gezorgd dat het verhaal van de verteller wat subjectieve overkomt en bepaalde dingen misschien zijn overdreven. De platte manier waarop de herinneringen in weinig woorden worden opgehaald door de ik figuur heeft een nogal een humoristisch effect. De vertelsituatie past goed bij het verhaal, wanneer het bijvoorbeeld zou gaan om een alwetende vertelsituatie zou je misschien wel een reden voor het gedrag van de man met de paraplu krijgen, of zouden de gebeurtenissen misschien op een minder leuke manier opgehaald worden. De platte en wanhopige manier waarop de dingen worden verteld door de ik figuur zorgen er juist voor dat het verhaal grappig is en je het blijft lezen.
Thema: Hoewel het verhaal niet echt een bepaalde boodschap lijkt over te brengen laat het ons wel iets beseffen namelijk; hoe vaak we ook beweren dat we iets (of in dit geval iemand; de man met de paraplu) irritant vinden, soms raak je er zodanig aan gewend, of ga je er zelfs van houden, zodat je niet meer zonder dit, eerst irritante, kan. Het thema zou dan iets van gewenning moeten zijn.
Stijl: Het verhaal wordt heel eenvoudig, en ook plat, verteld. Het is goed te begrijpen en bevat niet te veel open plekken. Tegelijkertijd zet het verhaal je wel aan het denken over het thema. Opvallend is ook de volgorde waarin het verhaal aan de lezer gepresenteerd wordt. Een flashback naar vijf jaren geleden zou betekenen dat de man al vijf jaar geslagen wordt, wat het verhaal meteen al een verrasend effect geeft.
Beoordeling: Dit verhaal kernmerkt zich niet door de doordachte woordkeuze of diepgaande verhaallijnen maar door de goed uitgewerkte elementen van verassingen. Daarbij is de indeling van het verhaal en in dit verhaal ook de vertelsituatie van belang, die wel goed zijn uitgewerkt. De grappige gebeurtenissen zijn makkelijk in te beelden wat het verhaal een erg humoristisch karater geeft en de moeite waard maakt het verhaal uit te lezen. Hoewel de boodschap van het verhaal niet direct helemaal overkomt is deze er wel.
Door: Fernando Sorrentino
Bron: http://www.eastoftheweb.com/short-stories/
(Vervolgens op 'Humour' en daarna op de titel van het verhaal)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten